نتایج و بحث ها

1. وزن خشک شاخساره ها:

با افزایش غلظت سایکوسل،وزن اندام هوایی افزایش معنی داری پیدا کرد (جدول 2)، اما با افزایش تنش خشکی کاهش معنی داری در آن ایجاد شد.

به نظرمی رسد که تغییر سایه انداز گیاهی و تغییر زاویه برگها و هم چنین تیره تر شدن برگ ها و افزایش کلروفیل ( درنتیجه توان فتوسنتزی بیشتر دراثر استفاده از سایکوسل) باعث افزایش وزن خشک شاخساره شده است. این تاثیر متقابل تنش خشکی و سایکوسل بر وزن خشک شاخساره در سطح 5%معنی دار شد. (جدول 3) .نتایج نشان می دهد که گیاهان تیمار شده با سایکوسل و تیمار خشکی نسبت به گیاهان تیمار نشده و خشکی، وزن خشک نهایی بیشتری را نشان می دهند. شاید علت این باشد که گیاهان تیمار شده با سایکوسل وقتی در معرض خشکی قرار می گیرند، بعد از آبیاری مجدد تولید برگ های جدید می کنند.

2. وزن خشک ریشه :

 افزایش تنش خشکی از 85% FC به 25%، کاهش معنی داری را در سطح 5% نشان داد (جدول2و 3) و با کاهش رطوبت رشد ریشه شدیدا کاهش یافت. وزن خشک ریشه با افزایش غلظت سایکوسل تفاوت معنی داری رادر سطح 5% نشان داد ( جداول 2 و 3). سایکوسل با افزایش تعداد و بقای پنجه ها و هم چنین سطح برگ باعث فتوسنتز بیشتر شده و مواد پرورده بیشتری به سمت ریشه ها انتقال می یابد و ریشه دهی بیشتری را موجب می شود. تاثیر متقابل سایکوسل و تنش خشکی بر وزن خشک ریشه در سطح 5% تفاوت معنی داری نداشت(جدول 3).

3. نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره:

 کاربرد سایکوسل باعث افزایش نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره می گردد، اما این تفاوت در غلظت های 1500 و3000 میلی گرم در لیتر سایکوسل در سطح 5% معنی دار نشد(جدول 2) ولی نسبت به شاهد تفاوت ها معنی دار نشان داد. سایکوسل باعث شد که ماده خشک بیشتری به سمت ریشه، نسبت به ساقه انتقال یابد.(امام و دستفال 1997) گزارش کردند که افزایش تعداد پنجه و تخصیص مواد فتوسنتزی بیشتر به سمت ریشه درهنگام تنش خشکی در اثر استفاده از سایکوسل باعث مقاومت به خشکی بیشتر در گیاه جو می شود. تاثیر متقابل تیمار سایکوسل و تنش خشکی نیز بر نسبت وزن خشک ریشه به شاخساره معنی دار شد(جدول3).